[...] Jeg opsøgte Thorvaldsen, kom først i hans Atelie, men fandt siden hans Bopæl, han var meget venligt, viiste mig sin rige Maleriesamling af levende Mestre, som han vil skjænke Danmark efter sin Død; han viiste mig et Basrelief han for sin egen Fornøielse nu arbeidede paa over Raphael, denne sad paa Ruiner hvor man saae Grazier og Harmonien udhugget; han tegnede efter Naturen og Kjærlighed holdt hans Tavle medens den rakte ham Valmuen, som Billedlig Hentydning paa hans tidlige Død. – Geniusen med Faklen saae veemodig paa ham, og Seiren holdt sin Krands over hans Hoved. Paa et andet hvor en Hyrdinde havde en Rede fuld af Amoriner var der een jeg slet ikke kunde finde Mening i, spurgte derfor om det; »ja ved den har jeg intet tænkt!« svarede han. [...]